رفتار های اجتماعی انسان در شرایط مختلف دارای مفاهیمی مشترک هستند که به آنها زبان بدن گویند.

فراگیری زبان بدن و نحوه ی برخورد هر شخص در موقعیت های مشابه، امکان خواندن ذهن افراد را بوجود می آورد! در ادامه به مطالعه ی بخشی از این رفتار ها برای فهمیدن میزان علاقه ی یک شخص به خودمان میپردازیم:

حالات مثبت:

• نگاه صمیمی:

در این نوع نگاه چشمان فرد به چشمان و گردن شما و در فاصله ی بیشتر، از چشمان تا پاهاست.

مردان و زنان با استفاده از این نگاه علاقه مندی خود را به یکدیگر نشان می دهند. آنهایی که علاقه مند میشوند، از این نگاه برای رسیدن به ارتباط و پیوند عمیق عاطفی بهره می برند .

• مهرورزی آقایان:

دست او به سمت گردن رفته و کراوات را صاف و مرتب میکند.

اگر کراوات نزده باشد امکان دارد یقه ی خود را مرتب کند و یا گرد و غبار خیالی روی شانه هایش را تمیز کند.

دکمه ی سرآستین پیراهن یا کت خود را مجددا مرتب کند یا حتی موهای خود را لمس نماید.

همچنین امکان دارد از نگاه صمیمی استفاده نماید و نگاهش را چند ثانیه ای بیشتر از معمول ادامه دهد.

اگر به زن علاقه مند باشد مردمک چشمانش فراخ تر میشود.

• حالت سر:

وقتی سر به یکسو خم میشود نشان دهنده ی ایجاد علاقه مندی است.

اگر سر متمایل به بالا باشد نشان دهنده ی بی طرفی فرد نسبت به چیزی است که می شنود.

• مهرورزی بانوان:

لمس موها، صاف کردن لباس، نشانه رفتن پا و بدن به سوی مرد، تکان دادن سر، نمایش مچ دست ها، خمار کردن چشم ها، کش دادن نگاه صمیمی و افزایش ارتباط چشمی از نشانه های مهرورزی بانوان است. علاقه مندی و توجه زیاد نیز سبب فراخ شدن مردمک چشم ها و سرخ شدن گونه ها می شود.

حالات منفی:

برداشتن پرز های خیالی: وقتی شخص مخالف عقاید شماست و در ارائه ی نظر خود احساس محدودیت می کند، چشم از شما برگرفته به زمین نگاه میکند در حالی که به برداشتن پرز ها از روی لباسش مشغول است. گرچه احتمال دارد بطور کلامی موافقت خود را ابراز نماید اما از آنچه می شنود خوشش نمی آید. این یکی از رایج ترین پیام های مخالفت است.
دل زدگی: وقتی طرف مقابل دست خود را زیر چانه تکیه گاه سر نموده دچار دل زدگی و خستگی شده است. اگر با برداشتن دست، سر می افتد نشان دهنده ی دل زدگی بیش از حد و عدم علاقه مندی است.
دست های گره خورده: اگر شخص آرنج و دست ها را به حالت عمودی گذاشته و به یکدیگر قلاب نموده است نشانه ی این است که حالتی منفی در برابر شما دارد. شکستن دیوار دستانش نیازمند حرکت و صحبت هایی خاص است در غیر اینصورت در حالت خصومت باقی خواهد ماند.
حالت ایستادن: اگر مردی شست هر دو دست را در کمربند خود قرار دهد نماینگر پرخاشگری جنسی است. مردها از این علامت استفاده میکنند تا حریم خود را مشخص سازند و به سایر مردان نشان دهند که نمیترسند. اگر مردی در حضور یک خانم اینگونه بایستد: “من مرد هستم و میتوانم بر شما مسلط باشم”
علامت وبال گردن: در صورتی که شخص مقابل پشت گردن خود را مالش دهد، به طور غیرکلامی به شما میگوید که واقعا وبال گردنش هستید! کسانی که عادت به مالیدن پشت گردن خود دارند، معمولا منفی یا انتقادگر میباشند.

سایر علائم رفتاری

حالات سیگار کشیدن:

کشیدن سیگار یک نمود خارجی از مبارزه ای داخلیست که ارتباط زیادی با اعتیاد به نیکوتین ندارد.

فردی که سیگار میکشد سریعتر از فردی که پیپ میکشد به تصمیم نهایی میرسد. شخصی که احساس مثبت یا برتری یا اطمینان از خود دارد در اغلب مواقع دود را به سمت بالا خارج میکند.

در مقابل شخصی که افکار منفی مخفی یا تردیدآمیز دارد دود را به سمت پایین خارج میکند.

خارج کردن دود سیگار به سمت پایین و یا گوشه ی لب یک رفتار منفی تر و مخفی تر را نشان میدهد.

ضربه زدن مداوم به سیگار بر روی جاسیگاری نشان میدهد که یک مبارزه ی درونی در حال وقوع است.

در صورتی که فرد سیگاری به طور ناگهانی سیگار خود را خاموش کند نشان میدهد که تصمیم به ختم مکالمه گرفته است.

موانع دست:

حالت استاندارد دست به سینه: یک علامت جهانیست که تقریبا در همه جا رفتار دفاعی یا منفی را جلوه میکند. این علامت زمانی که شخص در میان آدمهای غریبه یا هرجایی که احساس ناامنی میکند، بسیار رایج است.
دست به سینه ی محکم: اگر در حالت دست به سینه مشتها بسته باشد حاکی از یک رفتار تهدیدآمیز و تدافعی است. برای کشف علت ایجاد این حالت نیاز به برخورد مطیعانه با کف دستها رو به بالاست.

با مطالعه ی کتب و مقالات بیشتر پیرامون زبان بدن می توانید به فردی حرفه ای در ذهن خوانی افراد مبدل شوید. بی آنکه نیازی به جادو داشته باشید!

فراموش نکنید بانوان اشارات بدن را بهتر درک کرده اما کمتر احساسات خود را بروز می دهند.

برای بانوان ضروریست تا هوش زیبایی خود را بکار برند و جذابیت های خود را حفظ کرده و از آنها بهره ببرند.

اما آقایان تمامی آنچه در ذهنشان می گذرد در رفتار و حالات بدنشان قابل رویت است.

منبع: کتاب زبان بدن- آلن پیز